ประวัติโดยย่อของ Reiter’s Syndrome

การวินิจฉัยโรค Reiter's Syndrome เป็นเรื่องยากเนื่องจากมีอาการที่คลุมเครือและแปรปรวนทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง ในความเป็นจริงการทดสอบส่วนใหญ่ที่แพทย์ของคุณอาจทำเพื่อวินิจฉัยโรค Reiter's Syndrome จะช่วยในการวินิจฉัยโรคข้ออักเสบในรูปแบบอื่น ๆ ได้เช่นกัน การทดสอบที่แม่นยำที่สุดสำหรับโรคนี้คือการตรวจเลือด MRI และ CT scan ในบทความนี้คุณจะพบว่าการทดสอบทั้งสามนี้คืออะไรมีประโยชน์อย่างไรในการวินิจฉัยโรคนี้และจะช่วยให้แพทย์วินิจฉัยโรคนี้ได้อย่างไร

ประการแรกการตรวจเลือดมักทำสำหรับภาวะนี้ แพทย์ของคุณอาจต้องการทำการทดสอบนี้เพื่อแยกแยะโรคข้ออักเสบรูมาตอยด์หรือโรคลูปัส หากเขาหรือเธอไม่สามารถยืนยันโรคข้ออักเสบรูมาตอยด์ได้ก็ไม่จำเป็นต้องทำการตรวจเลือด อย่างไรก็ตามหากเขากำลังตรวจหาโรคลูปัสการตรวจเลือดจะช่วยยืนยันการวินิจฉัย

หากแพทย์ทำการ MRI ที่หัวเข่าของคุณคุณอาจสามารถบอกได้ว่าคุณมีอาการไรเตอร์หรือไม่ผ่านทางที่เข่าของคุณเคลื่อนไหว โดยทั่วไปหากคุณมีอาการไรเตอร์แพทย์ควรสังเกตว่าเข่าของคุณไม่เคลื่อนไหวในลักษณะปกติ

การสแกน CT scan เป็นการทดสอบที่ใช้เพื่อตรวจสอบว่ากระดูกอ่อนของข้อต่อของ Clarke ถูกทำลายจากการอักเสบหรือไม่ การสแกน CT scan อาจแสดงหลักฐานของการอักเสบและการมีเส้นเลือดในข้อต่อ สิ่งนี้มีประโยชน์ในการพิจารณาว่ามีความเสียหายต่อกระดูกอ่อนหรือไม่และ Reiter's Syndrome ได้เข้าสู่ระยะที่รุนแรงขึ้นของโรคหรือไม่

อาจมีการสแกนกระดูกหากแพทย์สงสัยว่ากลุ่มอาการของไรเตอร์มีความก้าวหน้าไปสู่โรคกระดูกพรุน Osteonecrosis การทำลายเนื้อเยื่อกระดูกเกิดจากอายุและโรคข้ออักเสบ มักมาพร้อมกับกระดูกหักการสแกนกระดูกจะแสดงการสูญเสียกระดูกในและรอบ ๆ เข่าและการเติบโตของกระดูก

หากแพทย์ของคุณวินิจฉัยว่าเป็นโรคข้ออักเสบรูมาตอยด์และโรคลูปัสอาจไม่จำเป็นต้องตรวจเลือดเพื่อตรวจสอบว่ากลุ่มอาการไรเตอร์มีความก้าวหน้าไปสู่โรคกระดูกพรุนหรือไม่ อย่างไรก็ตามการสแกนกระดูกสามารถช่วยยืนยันได้ว่าเป็นโรคลูปัสเสื่อมหรือ โรคไขข้ออักเสบ หากเป็นโรคลูปัสแพทย์ของคุณอาจทำการทดสอบความทะเยอทะยานของไขกระดูกเพื่อตรวจสอบว่าไขกระดูกของคุณสร้างแอนติบอดีเพื่อฆ่าแบคทีเรียหรือไม่ ทำให้เกิด osteonecrosis

เมื่อพูดถึงการวินิจฉัยกลุ่มอาการของไรเตอร์ปัจจัยที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งในการวินิจฉัยคือการแยกแยะเงื่อนไขที่อาจทำให้เกิดโรคข้ออักเสบและไม่เกี่ยวข้องกับอาการของคุณ ตัวอย่างเช่นหากคุณเป็นโรคเบาหวานไม่จำเป็นต้องมีการทดสอบที่บ่งบอกถึงสภาพของไรเตอร์

นอกจากนี้ความดันโลหิตไม่จำเป็นต้องใช้ในการวินิจฉัยกลุ่มอาการของไรเตอร์เนื่องจากในขณะที่อาการที่ทำให้เกิดโรคข้ออักเสบอาจบ่งบอกถึงอาการของไรเตอร์ แต่ก็แตกต่างจากโรคเบาหวาน ดังนั้นคุณสามารถรักษาได้โดยไม่ต้องวัดความดันโลหิตของคุณ

การสแกนกระดูกสามารถช่วยบอกความแตกต่างได้ Osteonecrosis สามารถตัดออกได้ก็ต่อเมื่อแพทย์วินิจฉัยว่า osteonecrosis การทดสอบความทะเยอทะยานของไขกระดูกดำเนินการเพื่อตรวจสอบว่าไขกระดูกสร้างแอนติบอดีเพื่อฆ่าเชื้อแบคทีเรียหรือไม่สามารถช่วยแยกแยะอาการของไรเตอร์ ไขกระดูกคือไขกระดูกของกระดูกที่อยู่ภายในท่อไขกระดูก ไขกระดูกมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อสุขภาพของกระดูกและไม่สามารถถูกแทนที่ได้ด้วยเซลล์ที่ไม่มีอยู่ในกระดูก

เมื่อพูดถึงการรักษา Reiter's Syndrome แพทย์ของคุณอาจตัดสินใจว่าจำเป็นต้องใช้ยาเพื่อควบคุมความเจ็บปวดและการอักเสบ แต่การรักษาอาจไม่ได้ขึ้นอยู่กับประเภทของ Reiter's Syndrome เนื่องจากไรเตอร์ซินโดรมนั้นหายากมากมีเพียงหนึ่งในสามพันคนเท่านั้นที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากอาการนี้ดังนั้นการรักษาจึงไม่น่าจะเป็นอันตรายถึงชีวิต หากอาการปวดไม่รุนแรงและ / หรือไม่รบกวนกิจกรรมประจำวันคุณอาจเลือกยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์เช่นยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์

เมื่อแพทย์ของคุณพิจารณาแล้วว่าไรเตอร์ซินโดรมเป็นสาเหตุของอาการปวดและข้อเข่าไม่ตอบสนองต่อยาต้านการอักเสบเขาหรือเธออาจแนะนำให้ผ่าตัด หากปัญหาแย่ลงมากอาจมีการกำหนดอาหารเสริมร่วม

ไรเตอร์ซินโดรมอาจทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนรุนแรงได้ดังนั้นหากคุณตัดสินใจที่จะขอคำแนะนำทางการแพทย์สำหรับภาวะนี้ควรปรึกษาแพทย์เพื่อตรวจวินิจฉัยก่อน แพทย์สามารถระบุได้ว่าอะไรทำให้คุณรู้สึกไม่สบายตัวและแนะนำวิธีการรักษาที่เหมาะสม สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมและเรียนรู้เกี่ยวกับการรักษาโรค Reiter's Syndrome ในอนาคตโปรดติดต่อแพทย์ของคุณ